6.4 Niet meer gebonden aan veiligheid

Eindelijk vandaag waren we klaar om naar het viewpoint te klimmen en de lagoon. En drie keer raden ook het weer was er klaar voor. Na een ontbijtje in een te warme zon ging ik met de overgebleven jongen op pad. Gister ging ik vroeg slapen en ik was goed uitgerust. Ook had het de nacht niet meer geregend wat gunstig was voor de weg naar de lagoon en het viewpoint.

Naja weg. Nee dit was geen weg dit was een klim. Naar het viewpoint was een makkie. Maar Andrej had al eerder geprobeerd naar de lagoon te gaan en zei dat het veel lastiger zou worden. En dat werd het ook. Want toen we boven waren begon de klim naar benede. Gewapend met mijn timberlands schoenen kon ik elke modder bende aan. Er was 1 verticale wand waar we naar benede moesten (wat we niet wisten dat er daarna nog 2 kwamen) het was glad en zonder veiligheids tuigje maar op eigen kracht klommen we naar benede. Er hingen soms wat touwen maar die waren meestal gladder door de modder dan de rotswand zelf. Ook bij de 2e wand twijfelde we was het wel slim en veilig genoeg. Ook hier hielpen we elkaar gidsend naar benede.

De derde wand en we zagen de lagoon al. Maar de derde wand had veel overhang. Ik probeerde 1 keer maar voelde mijzelf niet veilig genoeg en ging weer omhoog. Voor Andrej was dit helemaal game over want hij had hoogte vrees. Tot nu toe was het mij gelukt overal van af te loodsen maar nee dit zou niet verstandig zijn. Toch stonden er 2 mensen benede bij de lagoon. Er was een soort balkonnetje van waaruit we de hele wand konden zien. Maar een veilige route kon ik niet uitstippelen. Nogmaals boog ik me over de rand tot ik andrej hoorde zeggen hee hier is nog een touw. De 2 mensen die benede stonden riepen naar ons dat door het gat de makkelijkste route was. En dat gat had andrej zojuist gevonden. En inderdaad we kwamen aan bij de lagoon.

Hier was niemand het was modderig en niet helemaal het gewenste plaatje maar gelukkig had ik me daar niet te veel op verheugd. Maar ik hoopte op een hele gave tocht er naar toe en dat hadden we. De weg omhoog was wat makkelijker maar nog steeds een uitdaging. Het was zo vet om te doen en ik heb er echt van genoten!

En zo kwam ik er achter dat ik zelfs zonder veiligheidstuigje op mijn eigen krachten vertrouw. Ook durf ik juiste beslissingen te nemen of iets veilig genoeg is of niet. Ik heb een moeilijk pad beklommen vandaag maar ik heb mijn route bepaald op wilskracht en durf. Ik voelde me energiek en vol goede moed toen we van de trip terugkwamen. Ja dit heeft me erg goed gedaan.

De crème en de pillen werken wel goed. De jeuk is stukken minder. Eten ging goed en vanavond een kleine borrel doen op mijn laatste avond hier.

Liefs