5.2 Extreme omstandigheden
29 september 2016 - Ko Lanta District, Thailand
Toen ze van mijn reisverzekeringen vroegen of ik aan extreme sporten ging doen heb ik nee gezegd. Maar ik weet niet als er wat was gebeurt vandaag of ik verzekerd was haha.
Het begon vandaag allemaal heel rustig. Ik was ongesteld geworden, wat de dips van de vorige twee dagen verklaarde. Ik heb mijn was kunnen inleveren bij de vrouw van het hostel, een dag verlengd, een scooter gehuurd en de trip voor morgen geboekt. Op de scooter trok ik er op uit om opzoek te gaan naar mooie plekjes. Ik zag langs de weg 1 pad en stopte en klom een stuk omhoog. Later ben ik toch maar terug gegaan. Ik zag nergens mensen en wel borden met pas op apen. Nee dit was niet een goed idee om alleen te beklimmen. Ik reed verder, wat me verbazingwekkend goed af ging helemaal op dit soort wegen. Ik zag een kaart en reed een stuk terug. Er moest ergens een waterval zijn.
Op een gegeven moment reed ik op een weg met alleen maar locals. Ook hield de weg op en werd een onverhard pad met hier en daar blubber poeltjes, het is namelijk regen seizoen. Dat weerhield me niet en ik reed door. En zelfs deze weg ging mij goed af. Zonder vallen of vast zitten. Wel met slippen en glijden. Aan het einde van het pad zag ik staan Khao Mai Kaew Cave. Ik besloot dat ik dat wel wilde zien. Ik hou namelijk van stenen, grotten en uitdagingen.
Ik boekte bij een vrouw en ik ging gelijk van start. Ze wees een kant op en zei in gebrekkig engels Guide there. Na drie keer vragen wat ze zei liep ik toch maar die kant op. Ik liep langs een paar huisjes en vroeg me af of ik de gids al niet voorbij was gelopen. Na een paar minuutjes kwam ik hem tegen. Hij was met een groep toeristen en ik sloot daar bij aan. Ik had dus de perfecte timing! De gids liep aardig door. Hoewel het na een klein stukje niet meer lopen maar klimmen was. Het was bizar cool maar soms ook heel spannend. Ik was super blij dat ik mijn timberlands had aangedaan. De anderen waren nogal toeristisch gekleed. Zij hadden slippers aan wat super onhandig en veel gevaarlijker was.
Sommige stukken waren super stijlen rotsen en aangezien het regenseizoen is was alles super glad. Ik zag bloedzuigers, hele grote spinnen even groot als mijn hand, een kameleon en heel veel muggen en mieren. Ja we waren echt in de jungle. We klommen langs de waterval omhoog en het was echt wel stoer. De man stopte voor een immense partij rotsen en wees. Er was een spleet en daar moesten we allemaal door heen om in de grot te komen.
Met hoofdlamp en al gingen we de grot in. Nee dit was niet bedoeld voor de doorsnee toerist. Het was warm en heel erg vochtig. Hoe dieper we de grot in kwamen hoe moeilijker het werd om te ademen. Het was echt super mooi en dat zorgde voor energie. Er was 1 moment dat ik een beetje dizzie werd en toen bedacht ik me dat ik alleen ontbijt gegeten had. Gelukkig had ik dextro in mijn zak wat goed hielp. Er waren momenten dat ik bang was voor een paniekaanval. Maar ik moest zo erg concentreren op het klimmen en klauteren dat ik er simpelweg geen tijd voor had. Ik was blij met de technieken die ik van mijn zus had geleerd voor het klimmen. Het heeft me enorme hoeveelheid kracht bespaard.
Het was super tof om te doen en toch was ik ook wel blij dat we uit de grot kwamen. De gids zag gelukkig alle spinnenwebben zodat we daar niet in liepen.
Ik was echt trots op mijzelf dat ik het had gedaan en het was echt een toffe ervaring. Ik zat helemaal onder de modder en me witte shirt ga ik nooit meer wit krijgen maar het was tof.
Op mijn scooter reed ik verder en iets begon te prikken op mijn kuit. Hee dit bultje zag er anders uit dan de muggenbulten. Dus ik ben maar even langs de dokter gereden. De assistente zei dat ik het even aan moest kijken en als er iets veranderd ik terug kan komen. Ik had geen deet op gesmeerd want het maakt niet zo veel verschil en het brand als ik het op smeer en ik wist niet dat ik dit ging doen.
Ik zocht een restaurantje en had daar een lekkere lunch met een heerlijke citroen smoothie. Helaas voel ik mij nog steeds in geen een restaurant prettig, naja meer als ik moet eten. Het maakt niet uit of ik met mensen of alleen ben. De vicieuze cirkel blijft in stand helaas. Ik denk aan dat ik niet misselijk wil worden en mij niet goed wil voelen en ik wordt misselijk en voel me heel onprettig. Het is zo stom. Dat maakt eten het stomste om te doen iedere dag. Het is niet dat ik er tegen op zit. Iedere dag probeer ik het weer met goede moed. Maar het is gewoon moeilijk want je kan niet denken, oh ik moet er niet aan denken. Ik weet ook niet of ik dit hier zelf kan oplossen. Ik eet wel en probeer mezelf af te lijden maar elke maaltijd is een gevecht en dat is super stom.
Ik blijf vanavond weer lekker in het hostel chillen en misschien een filmpje kijken. En vroeg naar bed, want morgen vroeg op.
Liefs
Het begon vandaag allemaal heel rustig. Ik was ongesteld geworden, wat de dips van de vorige twee dagen verklaarde. Ik heb mijn was kunnen inleveren bij de vrouw van het hostel, een dag verlengd, een scooter gehuurd en de trip voor morgen geboekt. Op de scooter trok ik er op uit om opzoek te gaan naar mooie plekjes. Ik zag langs de weg 1 pad en stopte en klom een stuk omhoog. Later ben ik toch maar terug gegaan. Ik zag nergens mensen en wel borden met pas op apen. Nee dit was niet een goed idee om alleen te beklimmen. Ik reed verder, wat me verbazingwekkend goed af ging helemaal op dit soort wegen. Ik zag een kaart en reed een stuk terug. Er moest ergens een waterval zijn.
Op een gegeven moment reed ik op een weg met alleen maar locals. Ook hield de weg op en werd een onverhard pad met hier en daar blubber poeltjes, het is namelijk regen seizoen. Dat weerhield me niet en ik reed door. En zelfs deze weg ging mij goed af. Zonder vallen of vast zitten. Wel met slippen en glijden. Aan het einde van het pad zag ik staan Khao Mai Kaew Cave. Ik besloot dat ik dat wel wilde zien. Ik hou namelijk van stenen, grotten en uitdagingen.
Ik boekte bij een vrouw en ik ging gelijk van start. Ze wees een kant op en zei in gebrekkig engels Guide there. Na drie keer vragen wat ze zei liep ik toch maar die kant op. Ik liep langs een paar huisjes en vroeg me af of ik de gids al niet voorbij was gelopen. Na een paar minuutjes kwam ik hem tegen. Hij was met een groep toeristen en ik sloot daar bij aan. Ik had dus de perfecte timing! De gids liep aardig door. Hoewel het na een klein stukje niet meer lopen maar klimmen was. Het was bizar cool maar soms ook heel spannend. Ik was super blij dat ik mijn timberlands had aangedaan. De anderen waren nogal toeristisch gekleed. Zij hadden slippers aan wat super onhandig en veel gevaarlijker was.
Sommige stukken waren super stijlen rotsen en aangezien het regenseizoen is was alles super glad. Ik zag bloedzuigers, hele grote spinnen even groot als mijn hand, een kameleon en heel veel muggen en mieren. Ja we waren echt in de jungle. We klommen langs de waterval omhoog en het was echt wel stoer. De man stopte voor een immense partij rotsen en wees. Er was een spleet en daar moesten we allemaal door heen om in de grot te komen.
Met hoofdlamp en al gingen we de grot in. Nee dit was niet bedoeld voor de doorsnee toerist. Het was warm en heel erg vochtig. Hoe dieper we de grot in kwamen hoe moeilijker het werd om te ademen. Het was echt super mooi en dat zorgde voor energie. Er was 1 moment dat ik een beetje dizzie werd en toen bedacht ik me dat ik alleen ontbijt gegeten had. Gelukkig had ik dextro in mijn zak wat goed hielp. Er waren momenten dat ik bang was voor een paniekaanval. Maar ik moest zo erg concentreren op het klimmen en klauteren dat ik er simpelweg geen tijd voor had. Ik was blij met de technieken die ik van mijn zus had geleerd voor het klimmen. Het heeft me enorme hoeveelheid kracht bespaard.
Het was super tof om te doen en toch was ik ook wel blij dat we uit de grot kwamen. De gids zag gelukkig alle spinnenwebben zodat we daar niet in liepen.
Ik was echt trots op mijzelf dat ik het had gedaan en het was echt een toffe ervaring. Ik zat helemaal onder de modder en me witte shirt ga ik nooit meer wit krijgen maar het was tof.
Op mijn scooter reed ik verder en iets begon te prikken op mijn kuit. Hee dit bultje zag er anders uit dan de muggenbulten. Dus ik ben maar even langs de dokter gereden. De assistente zei dat ik het even aan moest kijken en als er iets veranderd ik terug kan komen. Ik had geen deet op gesmeerd want het maakt niet zo veel verschil en het brand als ik het op smeer en ik wist niet dat ik dit ging doen.
Ik zocht een restaurantje en had daar een lekkere lunch met een heerlijke citroen smoothie. Helaas voel ik mij nog steeds in geen een restaurant prettig, naja meer als ik moet eten. Het maakt niet uit of ik met mensen of alleen ben. De vicieuze cirkel blijft in stand helaas. Ik denk aan dat ik niet misselijk wil worden en mij niet goed wil voelen en ik wordt misselijk en voel me heel onprettig. Het is zo stom. Dat maakt eten het stomste om te doen iedere dag. Het is niet dat ik er tegen op zit. Iedere dag probeer ik het weer met goede moed. Maar het is gewoon moeilijk want je kan niet denken, oh ik moet er niet aan denken. Ik weet ook niet of ik dit hier zelf kan oplossen. Ik eet wel en probeer mezelf af te lijden maar elke maaltijd is een gevecht en dat is super stom.
Ik blijf vanavond weer lekker in het hostel chillen en misschien een filmpje kijken. En vroeg naar bed, want morgen vroeg op.
Liefs
