6.1 Thinking english

Vandaag ben ik naar railay gegaan. Ik heb even niets van me laten horen. Er was niet zo veel te vertellen en het ging niet zo lekker. Ik miste thuis zo erg en had zelfs gekeken naar het omboeken van mijn ticket. Het zou voelen als falen als ik dan terug was en er ging zo veel door mijn hoofd. Het was namelijk ook niet goed om zo tegen de komende 2 weken op te zitten. Iedereen zei tijd gaat zo snel maar ik dacht iedere dag: pfieww weer een dag voorbij eindelijk.

Bij mijn tante vandaan besloten om snel weer alleen op pad te gaan. Het is een moeilijk beslissing. Het is veilig bij mijn tante en de plaats die je kent. Maar ik kreeg het gevoel daar niet verder te komen met mezelf, wat zo stom is omdat ze zo lief en gastvrij is. Het is al zo fijn om haar als thuisbasis te hebben.

Vandaag ben ik dus vertrokken naar railay. Daar aangekomen ben ik eerst wat gaan eten. Naast me zat een stelletje en ik sprak ze aan. Ik vroeg ze waar zij verbleven, ik wilde mij namelijk even oriënteren op plekken om te overnachten. Ze vertelde wat en we raakte verder in gesprek. Ondertussen kreeg ik mijn chicken wrap die ik helemaal heb opgegeten. Amy en jordan uit Amerika vroegen of ik mee ging met de boot trip wat ze van plan waren om te doen. Ik zei dat ik liever wat ging verkennen en even op mezelf wilde zijn, maar dat ze hun facebook konden geven mocht ik me bedenken.

Ik ging opzoek naar een goede plek om te overnachten en vond een fijne bungalow waar ik nu verblijf. Ik ging een stuk wandelen over het eiland en mijn rock climbing trip regelen, want dat was wat ik nog graag wilde! De vriend van tante had een vriend die hier op railay dat regelde dus ik ging naar de winkel van hem. Ze waren erg vriendelijk en toen ik de naam van de vriend van tante noemde wisten ze meteen wie ik was.

Nadat ik dat geregeld had ging ik wat verder rond stappen. Er liep een heel pad onder rotsen door waar je hier en daar een aapje voorbij zag springen. Aan het einde kwam ik bij het strand en daar waren een aantal mannen al aan het klimmen. Nee het was geen straf om daar even naar te kijken.

Ik ging weer terug naar mijn bungalow en lag even wat op bed. Ik was wat aan het denken en wat muziek aan het luisteren. Ik merkte na 1.5 uur dat ik wel zin had om de avond te socializen. Ik stuurde een berichtje naar de Amerikanen die ik ontmoet had met de lunch of ze zin hadden om in de avond naar de bar te gaan. Als antwoord kreeg ik dat ze dat heel leuk leek en of ik zin had om hun en een vriend te vergezellen met het diner. Daar had ik wel zin in! Ook met het diner heb ik goed gegeten zonder paniekaanval.
2 dagen geleden na een goed gesprek met me vriend en wat liggen en denken ik de hangmat is de knop denk ik omgegaan. De paniekaanvallen met eten moesten ophouden en ik moest gewoon gaan genieten. Ik wilde vooral eten gaan eten wat ik echt lekker vind. Merk dat ik toch niet zo fan ben van thais voedsel. En het werkt.

Na het eten gingen we naar de bar. Het Amerikaanse stel bleek zwanger voor 7 weken en niemand wist het nog behalve die vriend en ik. En die vriend was ook een reiziger alleen. Ik vond het een bijzonder om het als eerste te weten, het leek ook net of ik ze al jaren kende. In de bar vroeg ik aan het stel een vraag, waarvan het antwoord een levensles was die mij altijd zou bijblijven. Want ik maakte mij altijd zorgen om de liefde. Wanneer weet je dat iemand de ware is dat het de goede keus is. En blijf je wel voor altijd verliefd. Ik kreeg het beste antwoord ooit!: het is alsof je op het mooiste eiland een perfect huisje heb. De eerste 2 weken denk je alleen maar wauw wat mooi en dit is het beste en mooiste ooit. Maar na 2 maanden raak je er aan gewend. Maar soms kom je nog je bed uit en denk je wauw wat is het toch mooi hier wat heb ik het toch getroffen.
En dat is wat er zeker nog zit in mijn relatie! We hebben verder nog een hele fijne avond gehad en ik heb genoten :) ja dit heeft mij zo goed gedaan! I love it here! Nu ga ik lekker slapen.

Liefs